نفس بکش تمام ناگهان های مرا
تا ته خفقان این روزها
تا وسعت خم دو راهی های فردا
تا هارمونی ترین شک معصومانه "می" به "فا"
نفس بکش..
و این تنها زمانی است که خدا در هلهله ی شیطان نقش مطرب را خواهد داشت..
هنوز هم بر این باورم که همیشه چیزی هست برای نوشتن.. برای نگاشتن.. چرا که هستی من خود مکتوب است هر دم که "من" دردمندم ..
علی رغم ماندگاریش.. علی رغم خماری بعد از نعشگی اش.. علی رغم زیستن میان عالمی آرام و عالم منگ من..